Drodzy Przyjaciele,
w ramach cyklu Manage or Die Interview, którego celem jest moderowanie procesu dzielenia się wiedzą, doświadczeniem, różnymi punktami widzenia przez osoby zarządzające, publikujemy wywiady z odważnymi Menedżerami i Menedżerkami, którzy zdecydowali się bezinteresowanie podzielić swoim doświadczeniem z innymi.
Z wielką przyjemnością prezentujemy Wam dzisiaj kolejny wywiad, tym razem z założycielem Fundacji Rozwoju Menedżerskiego "Manage or Die", z Arturem Smolikiem.
Artur jest Menedżerem z 25-letnim stażem (pierwsze, kierownicze stanowisko objął w 1994 roku, mając 22 lata). Artur reprezentuje tzw. general management i specjalizuje się w zarządzaniu ponadbranżowym. Specjalista od sprzedaży i strategicznego rozwoju biznesu. Prywatnie szczęśliwy mąż, dumny ojciec i początkujący triathlonista :)
Artur jest także pomysłodawcą i współinicjatorem cyklu niniejszych wywiadów.
Jaka jest najważniejsza zasada, którą kierujesz się w życiu zawodowym?
Być fair w stosunku do moich Współpracowników, Firm dla których pracuję i siebie samego.
Co wyróżnia Ciebie jako Menedżera?
Konsekwencja w realizacji celów, determinacja i gotowość do ciężkiej pracy. Wielowymiarowość w ocenie sytuacji biznesowych, swoboda w analizowaniu sytuacji strategicznych i błyskawiczna zmiana perspektywy do poziomu operacyjnego.
Jaki był przełomowy moment w Twojej karierze zawodowej?
Awans na District Sales Managera w Pepsi-Coli. Był rok 1995. W Polsce królował siermiężny kapitalizm, a ja wygrałem wieloetapowy proces rekrutacyjny na DSM’a w amerykańskiej korporacji. To było spełnienie moich marzeń zawodowych i bardzo ważny etap w mojej karierze, ponieważ to tam nauczyłem się amerykańskiej szkoły zarządzania, z koncentracją na cel i zespół i z niezwykłą umiejętnością radzenia sobie z porażkami.
Jakie działania podejmujesz, aby kształtować pozytywne relacje w swoim zespole / dziale / firmie?
Jestem uczciwy i prawdomówny. Ludzie to cenią. Wiedzą, czego mogą się po mnie spodziewać jako szefie. To buduje podstawy zdrowych relacji w zespołach, firmach, którymi zarządzam. Otwarcie także komunikuję problemy (zawsze 1:1) i przyłapuję ludzi na tym, co robią dobrze (mógłbym więcej chwalić). Staram się także w mojej pracy menedżerskiej koncentrować na mocnych stronach moich Współpracowników (budować na zaletach). To daje naprawdę niesamowite efekty.
Jakimi innowacyjnymi projektami możesz pochwalić się Ty jako Menedżer?
Wdrażałem kulturę i pełną metodykę zarządzania projektami (jestem autorem Matrycy Logicznej Projektu) w grupie kapitałowej. To było niesamowicie inspirujące doświadczenie, kulturowa i organizacyjna innowacja i pewnie nie byłoby możliwe, gdybym nie wdrażał tego z pozycji Zarządu.
Wierzę, że najbardziej wartościowe innowacje i jednocześnie dostępne dla wszystkich organizacji, to te z obszaru organizacji i procesów.
W ramach tego typu innowacji wdrożyłem zasady teorii ograniczeń Eliyahu Goldratta, które to zasady pozwoliły nam całkowicie zreorganizować system produkcji i dystrybucji produktów w firmie produkcyjnej oraz zwiększyć dostępność produktów, obniżyć koszty produkcji, poprawiając jednocześnie cash flow.
Wiele razy wdrażałem także innowacje, stosując zasadę „benchmarku międzybranżowego”, czyli wdrażając istniejące w jednej branży rozwiązanie, które jest innowacyjne w innej, mniej rozwiniętej w tej dziedzinie branży. To proste, skuteczne i sprawdzone innowacje.
Jaki jest Twój przepis na sukces zawodowy?
To zależy w jaki sposób postrzegamy sukces zawodowy. Część osób postrzega go w kategorii kolejnych szczebli w karierze zawodowej. Ja mierzę go miarą sukcesu osób, zespołów, udziałowców, z którymi pracowałem i jakością pracy, którą mogę wykonywać. Jeżeli w pracy mogę wykorzystywać prawie wszystkie swoje umiejętności, mam ambitne zadania, dostaję szacunek i zaufanie oraz przyzwoitą pensję, jeżeli osiągam cele ważne dla moich współpracowników, Klientów i Udziałowców, to w tych chwilach osiągam sukces zawodowy.
Mam jednak taką refleksję, że sukces, to nie miejsce, ale stan przejściowy.
Co Cię najbardziej motywuje w pracy?
Przekraczanie ograniczeń. Pokonywanie miejsc, targetów, zadań, projektów, wyników, których nikt przede mną nie osiągnął.
Jakiej decyzji najbardziej żałujesz?
Popełniłem wiele błędów w mojej menedżerskiej karierze. Szczególnie pierwsze lata były dość trudne, ponieważ nie miałem wokół autorytetów, innych, bardziej doświadczonych Menedżerów i Menedżerek, od których mógłbym czerpać doświadczenie, podpatrywać ich w pracy, uczyć się od nich. Nie było internetu, gdzie znalazłbym wiele odpowiedzi, więc metodą prób i błędów starałem się rozwijać mój menedżerski kunszt. Żałuję, że moja nauka odbywała się na „żywym organizmie” moich zespołów i pewnie mój proces dojrzewania menedżerskiego sporo ich kosztował.
Co jest najtrudniejsze w pracy Menedżera?
Zarządzać zespołami, których się nie rekrutowało (to jak jechać w wyścigu, nie decydując jakim pojazdem) oraz osiągać ambitne cele nie mając wsparcia swojego szefa.
Na co nie może sobie pozwolić Menedżer?
Na nieetyczne działanie. Na brak zaangażowania. Na przedkładanie swojego interesu ponad interes Firmy i Pracowników. Na plotkowanie. Na nepotyzm. Na brak lojalności w stosunku do zespołów i szefów.
Jako doświadczony Menedżer, jakie rady dasz młodej, będącej na początku drogi zawodowej, kadrze zarządzającej?
Zacytowałbym Profesora Krzysztofa Obłoja z książki „Strategia sukcesu firmy”, jednej z pierwszych książek biznesowych, które przeczytałem. Myśl Pana Profesora jest ze mną od czasów, kiedy uczyłem się zarządzania, do teraz:
„Główna bodaj różnica między tymi, co się stali wielcy, a tymi, co zostali małymi, polega na tym, że niektórzy menedżerowie, umieli marzyć, a inni nie. Marzenia są przywilejem dzieciństwa. Dzieci fantazjują, a dorośli tłumaczą im, że należy myśleć realistycznie. I większość dzieci oducza się marzyć. Jako dorośli żyjemy codziennością, bez marzeń. Jesteśmy skuteczni i efektywni w swoich przedsięwzięciach. Pozostaje jednak, na szczęście, garstka "marzycieli, którzy - jak mawiał Oskar Wilde - nawet gdy leżą w rynsztoku, sięgają do gwiazd". I właśnie niektórzy z nich osiągają ponadprzeciętne sukcesy.”
Jakbyś miał wybrać jedną osobę / postać z przeszłości lub teraźniejszości, jako swojego szefa to kto to by był i dlaczego?
Moja Żona. Najwspanialszy Człowiek na świecie. Ma doskonałe podejście do ludzi i praca z nią oraz życie, to zawsze wspaniała przygoda.
Na co przeznaczyłeś pierwsze zarobione pieniądze?
Pierwsze, „poważne” pieniądze zarobiłem, jako kilkunastoletni chłopak (miałem 16 lub 17 lat). Znalazłem producenta cool’erskich butów męskich w Markach k/Warszawy (mieszkałem w okolicach Zielonej Góry). Pożyczyłem pieniądze od wujka, pojechałem pociągiem z dwoma plecakami do Marek i kupiłem kilkadziesiąt par butów, które następnie sprzedałem na rynku w Zielonej Górze. Zrobiłem tak kilka razy w ciągu miesiąca i miałem pieniądze na wakacje w Międzyzdrojach.
Natomiast pierwsze pieniądze z pracy na etacie odłożyłem na swoje mieszkanie. Było to
3 000 000 zł (przed denominacją z 1995 roku). Kilka lat później kupiłem swoje, pierwsze mieszkanie.
Jaka jest Twoja największa pasja?
Zdecydowanie największą, moją pasją jest moja Żona.
Na drugim miejscu wymieniłbym zarządzanie.
Na trzecim, odkryty ostatnio triathlon, który chciałby jak resztę moich pasji zabrać ze sobą w życie.
Co dla Ciebie oznacza „Manage or Die”?
Wierzę, że elementy zarzadzania są obecne w życiu każdego z nas.
Wierzę w powiedzenie, że albo Ty zarządzasz swoim życiem, albo życie zarządza Tobą.
Wierzę, że Menedżer / Menedżerka to zawód i jako zawód powinien podlegać wewnętrznym regulacjom, np. poprzez kodeks etyczny Menedżera / Menedżerki. Jest to wyjątkowy zawód, ponieważ poprzez swoje działanie Menedżerowie i Menedżerki mają wpływ na tysiące i miliony pracowników w Polsce. Niosą wielką odpowiedzialność na swoich barkach i brak profesjonalizmu w ich przypadku to dramat wielu pracowników. I nie istotne, czy mówimy tutaj o prezesie firmy, czy też team leader’ze.
Chcesz skontaktować się z Autorem, kliknij tutaj.
Cykl wywiadów prezentowany będzie 2 x w miesiącu w następujących miejscach:
FanPage Manage or Die (Facebook)